Gasera

Courtesy of Adronico

Gabi na.  Inabot kami ng dilim sa daan galing sa sementeryo.  Sinindihan ni Inang ang kandila.  Ito ang ilaw namin sa gabi.  Dati, gasera.  Isang bote na may lamang ga-as at may pabilong tela.   Nakakatuwa kasi  paggising ko sa umaga, nangingitim ang loob ng ilong ko.  Mahilig pa naman akong mangulangot sa umaga, haha!

Si ate, lagi akong ini-inggit.  sabi niya, napakaganda raw sa Maynila, lalo na sa gabi.    Ito daw ang nagbibigay buhay sa kabuuan ng malaking siyudad.  

"Di bale, makakarating ka rin doon, "  sabay tapik sa akin.

Nanlaki ang mga mata ko sa tuwa!

"Oo."  sambit n'ya.  "Basta pagbubutihin mo ang pag-aaral mo.  Iyan ang magiging puhunan mo pagdating mo doon."

Nakangiti akong nagbasa ng aking mga aralin noong gabing iyon.  Mula noon, pinangarap ko na’ng makarating sa Maynila.